STOLNJAK
Još su drevni mudraci, kao i pripadnici
prelogičkih zajednica smatrali
– čuj mene –
da je čovek zrno peska, mrvica tek,
u protoku ukupnog života.
Čovek je kao prava mrvica
vekovima prljao prirodu
i preko njenog raskošnog stolnjaka
mrlje nadmene grabeži
i dalje pravio.
Onda je priroda
taj svoj stolnjak
jednim malim virusom zatresla.
Strpljiva priroda još se nada čoveku.
Samo da se i on sa ljudima složi,
samo da lebac ti ljudi između sebe podele.
A da preko stolnjaka ne mrve.
UN MANTEL
Los sabios de la antigüedad, lo mismo
que los miembros de las comunidades prelógicas,
sabían que el humano es un grano de arena
en el transcurso de la vida.
El humano, como una verdadera miguita,
durante siglos estuvo ensuciando la Naturaleza,
dejando en su magnífico mantel manchas
de su soberbia y codicia,
así como otras tantas migas.
Entonces la Naturaleza,
por un instante, con un pequeño virus,
sacudió el mantel.
Sigue confiando en el humano.
Con tal de que se ponga de acuerdo
con sus congéneres.
Y de que compartan el pan
sin dejar migas
sobre el mantel.
* Silvija Monros Stojaković (1949, Buenos Ajres). U Beogradu živi od 1961. Diplomirala na katedri za francuski jezik i književnost i na katedri za španski jezik i hispanske književnosti. U Londonu je položila ispit iz engleskog jezika prema programu Univerziteta u Kembridžu. Prevodi sa srpskog na španski, te sa katalonskog, francuskog i portugalskog na srpski jezik. Prevela veliki broj značajnih dela iz oblasti španske i hispanske književnosti.
Comments