***
Grizući vazduh,
učeći iz debla
nebesa i koreni
zemaljsko je telo
usne su trešnje, butine pene
od meda sačinjene.
***
Usamljena je Safo
na mesečini
sélanna - reče
nesanica oštrice
probada plećku
Erose, ljubavi.
Prevod sa italijanskog: Ana Stjelja
Frančeska Inoćenci (Francesca Innocenzi) je rođena u Jesiju (Ankona) 1980. godine. Diplomirala je klasičnu književnost i doktorirala grčku i latinsku poeziju kasne antike. Objavila je zbirku lirske proze Il viaggio dello scorpione (2005), zbirku pripovedaka Un applauso per l’attore (2007), siloge poezije Giocosamente il nulla (2007), Cerimonia del commiato (2012), Non chiedere parola (2019), Canto del vuoto cavo (2021); esej Il daimon in Giamblico e la demonologia greco-romana (2011), roman Sole di stagione (2018). Uredila je seriju poezije i uređivala antologijske publikacije: Versi dal silenzio, La poesia dei Rom (2007), L’identita sommersa, Antologia di poeti Rom (2010), Il rifugio dell’aria, Poeti delle Marche (2010). Urednica je tromesečnika poezije Il Mangiaparole. Sarađuje sa raznim književnim sajtovima. Osmislila je i organizuje književnu nagradu Paesaggio interiore.
Impresioniran sam! Kako je samo ovo moćna poezija! Lepo se može otčitavati u stihovima prosvećenost i načitanost koji, na žalost, ozbilno nedostaju u pesmama znatno starijih poetesa... Pohvala gospođi najmirisnijeg imena za predivnu ilustraciju... Grazzie, bella signorina!