U 2020. godini obeležava se 170 godina od rođenja grčko-irskog pisca Patrika Lafkadija Herna, poznatog i po svom japanskom imenu Koizumi Jakumo
*Patrik Lafkadio Hern je bio japanski književnik, grčko-irskog porekla, poznat po tome što je zapisao veliki broj japanskih legendi na engleski jezik, koje su do njegove pojave bile samo deo oralne tradicije. Rođen je 1850. godine na grčkom ostrvu Lefkada, od majke Grkinje i oca Irca. Ovakvo poreklo mu je donelo nevolje još u samom detinjstvu, tako da se još kao mali preselio u Dablin da bi vrlo brzo bio napušten od strane oba roditelja i kasnije tetke koja mu je bila staratelj. Sa 19. godine je brodom otišao u Ameriku gde se odmah snašao, počevši da radi kao novinski reporter. Prvo je živeo u Sinsinatiju, a potom i u Nju Orleansu o kome je dosta pisao kao književnik. Ubrzo je od strane svoje redakcije poslat u Japan gde je praktično proveo ceo svoj život, gde se oženio i gde je dobio novi identitet. U istoriji japanske književnosti, Hern će ostati upamćen kao neko ko je prvi zapisao japanske legende koje predstavljaju deo bogatog japanskog folklora odnosno oralne tradicije. Zahvaljujući tom doprinosu Japanci su ga proglasili nacionalnim književnikom. Dobio je i japansko ime Koizumi Jakumo i sahranjen je na groblju Zošigaja u Tokiju. Za sobom je ostavio obimno delo „Kwaidan: priče i studije o neobičnim stvarima“. Ovo njegovo delo u Grčkoj predstavila je poznata grčka književnica za decu Eva P. Ljanu (Eva P. Lianoy) koja je preuzela na sebe vrlo zahtevan posao prevođenja i priređivanja njegovih dela na grčki jezik. Zanimljivo je da je na osnovu njegovih priča, odnosno japanskih legendi 1965. godine snimljen horor film koji je režirao Masaki Kobajaši, a koji je nagrađen na Kanskom festivalu. Patrik Lafkadio Hern objavio je veliki broj knjiga, poput onih inspirisanih kreolskom kulturom (sa kojom se upoznao tokom dve godine boravka na Martiniku), budizmom, Japanom i japanskom tradicijom. Pisao je putopise, eseje... Hern se osim književnošću, bavio i prevođenjem. Sa francuskog jezika je prevodio Gi de Mopasana, Teofila Gotjea, Emila Zolu, Gistava Flobera. Umro je 1904. u Tokiju gde je sahranjen uz sve počasti. U svojoj rodnoj Lefkadi dobio je i muzej koji je zvanično otvoren 4. jula 2014. godine.